Por recomendación de Torredebabel fíxenme con El enigma de París de Pablo de Santis, flamante gañador do premio Planeta-Casamérica de literatura iberoamericana, convocado por primeira vez. De lectura bastante doada e baixo a forma de novela de detectives, está ambientada no París da exposición internacional de 1889, cando se está construíndo a torre Eiffel. Os doce detectives máis importantes do mundo reúnense tamén para amosar as súas habilidades baixo a forma de obxectos que mellor signifiquen os seus métodos. Un deles morre asasinado. Falan moito de enigmas e eles mesmos, por veces, semellan outros tantos enigmas.
Por unha entrevista que lin en Biblos merquei O soño da febre de Miguel Anxo Murado de quen xa lera un libro de ensaio ambientado en Tokio que me sorprendera gratamente. Nestoutro, a partir dun suceso verídico (a febre que o autor padeceu no Cairo), preséntanos unha serie de relatos cuxo protagonista é a febre e nos que por veces non se sabe se o acontecido é froito dunha alucinación ou é real. A pesar dalgúns erros lingüísticos, eses que tanto afean a prosa de calquera, a súa lectura resulta agradable, lonxe de malabarismos e escuridades, mais non de calidades literarias.
Ningún comentario :
Publicar un comentario