Pregúntome acotío por que B atrae a tipos tan estraños coma A, aínda que sospeito a resposta: sabe escoitar. A é un deses elementos que, coa escusa de ser xenuínos, solta pola boca todo o que lle cruza a cabeza sen pararse a pensar nin sequera un segundo se resulta conveniente ou inconveniente, se pode molestar ou se é razoable ou tan só unha boutade coa que provocar o persoal. Fala moito, moitísimo, mesmo interrompe cando ti estás contestándolle unha pregunta, e a maior parte do tempo dedícase a queixarse de que non ten amigos -amigas sobre todo-, de que as mulleres se lle resisten; non entende que cos seus atributos as relacións con elas non lle duren máis ca unhas poucas semanas no mellor dos casos; despreza todo o divino e humano (a relixión, o galego, o feminismo, a xente comprometida cunha causa, a familia, a xente gorda...) e deixa moi clara a súa postura diante de calquera, aínda que o acabe de coñecer.
Non sabe estar só na casa vendo un filme (a pesar de que lle gusta o cine), lendo un libro ou pasmando tan ricamente; enche o seu día a día con multitude de actividades que, porén, non lle achegan benestar; ignora que a fin última dun paseo é o propio paseo, non chegar a ningures; sofre dun eterno descontento, e sospeito que ten un grave problema consigo mesmo.
Ningún comentario :
Publicar un comentario