Inauguro as vacacións erguéndome a unha hora vergonzosa pero sentindo moi pouca vergonza. Á fin e ao cabo estou na miña casa e fago o que me peta. Recibo a chamada do concesionario para que vaiamos asinar uns papeis relacionados co coche novo que dentro duns días estará ao meu dispor. Chegou onte e vino, aínda sen matricular, branco -máis visible e sufrido-, sen ningunha pinta de taxi como temía e noviño do trinque. Casualidades da vida, vexo o meu antigo vehículo, aquel que quedara sinistro total, renovado e posto a punto polo mecánico que mo mercou. Confeso que experimentei un pequeno nó no estómago, non de envexa, si de morriña; gustábame a liña daquel coche, o seu precioso e irrepetible cu que ningún deseño moderno pode superar.
Volvo páxina e dígome a min mesma que aquilo xa pasou, que agora terei un novo que domarei ao meu xeito e que non hai mellor maneira de comezar as vacacións. Non se consola quen non quere.
Ningún comentario :
Publicar un comentario