Mentres o corpo intenta afacerse ás altas temperaturas e a canseira, remitir un chisco, a novela da pantasma comeza a representar unha obsesión que me asalta facendo a compra, ollando o mar, falando coa panadeira ou pasmando no sofá. Ábrense novas posibilidades que intento explorar con certa timidez porque as ideas preconcibidas interfiren sen permiso.
Xa comezan a notarse problemas de abastacemento de determinados produtos, un aumento do tránsito con música a todo volume e/ou coches impresionantes, así coma dificultades para aparcar; a praia asoma ateigada de xente case as doce horas do día e o monte no que vivo coñece máis visitas e lixo ca durante o resto do ano.
O único que me queda é madrugar un pouco e achegarme a pasear polo areal á primeira -ou segunda- hora da mañá se quero quitarme esta cor esbrancuxada que me dá un aspecto tan decimonónico. Veremos se son quen de erguerme só para iso.
Ningún comentario :
Publicar un comentario