Des que chegou un dos participantes no presunto taller -eu chamaríalle con máis propiedade faladoiro-, o tema que motivara a xuntanza desapareceu de escena e centrouse nel. Loitador contra o franquismo, articulista, experto en historia e arte, conselleiro de todas as figuras importantes da veciña cidade, íntimo de canto nome coñecido lle saía pola boca, excelente cantante...; en fin. Había tempo que non me atopaba un caso tan puro de pedante irredento que se adora a si mesmo sen ningún disimulo.
Comecei a anoxarme á primeira barbaridade (esa cidade ten unha historia antiquíiiiiiiisima -insinuou que prehistórica-); ao escoitar a segunda (Viriato e Xulio César estiveron cara a cara -intúo que no alén-), xa me picaba o nariz; ante a terceira (o "emperador" Xulio César -os idus de marzo, unha anécdota sen importancia-), ardíanme as orellas. Cando ía pola cuarta, erguinme e marchei, feliz por non terme deixado levar pola mal entendida boa educación.
Unha hora antes asistira a unha charla sobre Alimentación e nutrición que non me achegou nada que ignorase; escoitei o resumo da enfermeira -nerviosa, a pobre- con interese, aínda que falaba coma un foguete, pero non resistín as preguntas do público, ávido por comentar o seu caso particular, concreto, detallado, con pelos e sinais....
Deilles sebo ás canelas dúas veces na mesma tarde. Dentro de nada poderei correr en calquera maratón.
(A persoa que pretendía enredarme acaba de telefonar para saber se sobrevivín. Tranquiliceina).
Ningún comentario :
Publicar un comentario