Din que os ollos comunican máis ca mil palabras, pero non o creo. Se os illásemos do resto da face, non entenderiamos a linguaxe; faltarían os pequenos e inapreciables movementos de pálpebras, cellas e meixelas, incluso os miúdos rictos da boca e do nariz, para interpretar a lectura. Grazas ao conxunto sabemos se unha ollada nos acolle ou nos rexeita, transmite empatía ou indiferenza, afecto ou aborrecemento; así e todo, podemos trabucarnos. Se o mirón usa lentes, as posibilidades de erro aumentan coas dioptrías, e non vale de moito que os retire porque os ollos conservan o embazamento típico de quen contempla a vida corrixindo a deformación.
En realidade, iso carece de importancia; o malo é ollar deforme desde dentro e negarse a recoñecelo.
Ningún comentario :
Publicar un comentario