Muxicas

Cóntame B, mentres xantamos nun local de Vila Real, que a aspiración de moitas alumnas é casar de branco e pola Igrexa, non por crer nun sacramento, senón pola festa e o banquete; ante os seus argumentos, a máis pelexona retrúcalle un contundente e iso qué máis ten que racha calquera intento de proseguir. A maioría está convencida de que, desde ese momento, contarán coa liberdade de facer o que lles pete da súa vida.
Para o seu estupor, case todos os alumnos de Alternativa á relixión acoden ás charlas preparatorias á Confirmación, malia ignoraren en qué consiste ese acto; van porque alí se atopan cos amigos e botan uns risos, amais de gozar do viño que lle rouban ao cura, de quen se burlan sen ningún reparo.
Continúan as ameazas, insultos e batallas a golpes entre mociñas ás que lles gusta o mesmo rapaz -neste caso, repetidor de 1º de ESO, pendente na orella e actitude de castigador-, se cadra porque lle ven un atractivo irresistible sen o que non poden vivir. O xefe de estudos viuse obrigado por algúns pais a mediar no asunto antes de que chegase o sangue ao río.
Damos os últimos grolos ao tinto e machicamos os últimos bocados escollidos buscando explicacións ao que, quizais, non as necesita. A pesar de todo, seguimos buscando (polo menos eu).