Miña nai saíu ben da operación; telefonoume á mañá e parecía animada. Agradecín escoitarlle firme a voz, amosando ganas de volver á casa para seguir adiante coa vida de sempre. O médico preve ese paso para mañá e non cansa de fornecerlle azos.
O aire está limpísimo, con ese azul intenso que lle pon aquí a primavera; se non estivese tan cansa, daría un paseo, metería os pés nese río que desemboca na praia, perseguiría parrulos e gaivotas, xogaría cos corvos mariños e tomaría o sol.
Se cadra pola tarde teña máis forzas. De non ser así, sentarei no balcón a contemplar a liña do horizonte.
Ningún comentario :
Publicar un comentario