Sen guión

Houbo unha época en que me apreixaba o curioso desexo de ser un personaxe de novela; non dunha concreta, senón de calquera que implicase acción e aventura, con tal de afastarme do que eu coidaba unha vida gris. Hoxe, mentres montaba no coche para facer uns recados, lembrei ese remoto anceio de non ser a que era, de converterme noutra distinta. Sorrín meneando a cabeza. Estanme ocorrendo tantas cousas nos últimos tempos que me aledo de protagonizar unha novela sen guión.