Había nervios, claro, ¡non ía haber!, diluídos no transcurso dos primeiros cinco minutos por obra dunhas persoas encantadoras. Coma se de vellos amigos se tratase, recoñecémonos, rimos, falamos coma cotorras en medio dun balbordo ambiental que engulía a metade das palabras, suplidas con sorrisos e olladas cómplices.
A Martin derrubóuselle a imaxe de muller delicada que tiña de min, cousa que non me estraña nada porque son bastante brutiña cando me dá -e dáme bastante acotío-; como tiña información privilexiada, eu xa contaba cunha vaga idea de con quen me ía atopar; confeso que a devandita información non lle fai xustiza.
Aínda que semelle curioso, non me fixera unha idea do aspecto físico de ninguén, pero debo declarar (mesmo pregoar) que Ike é moitíiiiiiiiisimo máis atractivo do que el pretende e tan doce que dan ganas de comelo a beixos; volvín arrebatadamente prendada del. Mágoa non podermos charlar máis. María Bumblecat e Nuala, organizadoras materiais do evento, rebordan simpatía e vitalidade -ben poderían repartir un chisco comigo- tan contaxiosas que daba xenio miralas. Dorfun representou unha sorpresa non só pola súa mocidade, senón porque non fala de tecnoloxía nin de matemáticas e si doutros temas tamén interesantes máis comprensibles para min. Foi un auténtico pracer compartir tanto tempo con el. Con Hans, Wel, Ictioscopio e Arduina non houbo moitas posibilidades de coincidir, aínda que algo se puido intercambiar. Para a próxima espero que as circunstancias nos favorezan. Akin pasou coma unha nube (ao igual ca tres persoas máis das que sinto non poder dar datos) pois quedara con outro grupo noutro lugar.
A cea, deliciosa (as croquetas de bacallau in-des-cri-ti-bles), mais co problema das mesas alongadas: fías cos catro máis próximos e non hai xeito de entender o que din os demais. Para colmo, eu retireime xusto despois -o corpo manda- e perdín a segunda parte. Para informarse cumprirá ir ás ligazóns. ¡Ais!
Non me esquezo do chofer de luxo que o destino me puxo diante, pero del mellor será que non diga moito, non vaia ser o demo que me mire mal.
Ningún comentario :
Publicar un comentario