Día solitario en ausencia de B, que foi de xira cos alumnos até que lles toque entrar ao aire en Ponte nas ondas, aí sobre as oito da tarde; sorte tiveron con este espléndido día en que por primeira vez vestín de verán.
Empecei cos envíos dos exemplares aos achegados trabucando nomes e provincias por mor dunha señora que quería mandar a León un aviso, pero non daba enderezo nin outros datos, para desesperación do funcionario; seica todos os anos por estas datas lle fai o mesmo e todos os anos a discusión conclúe do mesmo xeito tallante: sen datos non hai envío.
A xente xa comeza a ir á praia para os primeiros baños e onte paseei os pés nus pola area a pesar do nordés; deliciosa sensación notar os miúdos granciños escorregando entre os dedos, cálidas caricias de benvida. Dentro de nada lucirei o moreno obreiro de todos os anos, apenas atemperado polos tres ou catro baños de sol que son quen de soportar; quizais esta tempada expoña máis días o corpo, por aquilo de procesar calcio para endurecer os ósos.
A vida é tan, pero tan linda...
Ningún comentario :
Publicar un comentario