Creo que non me afarei a estas cousas mentres viva, quizais porque me semellan males inevitables neste mundo, pero evitables nun sensato. Antes non cumpría verlle o careto a un escritor para gozar do que escribía nin necesitabamos coñecer a súa intimidade para vivir as súas fábulas sen reservas. Sei que os que me rodean o pasaron en grande -sobre todo meténdose comigo e cos meus nervios- pero só porque me queren; os outros quedarían decepcionados por unhas palabras improvisadas froito dun mal consello.
A min o que máis me gustou foi a festa, atopar amigos de verdade que quixeron estar comigo e ver a Cesare pasándoo coma un anano ante o meu acoro. Coñecer en persoa a Neira Cruz é outra historia ab-so-lu-ta-men-te arrebatadora.
Ningún comentario :
Publicar un comentario