Por primeira vez escoito música -bastante baixiña- mentres escribo; estréome co último disco de Lamatumbá e vou de abraio en abraio mentres vexo algúns integrantes do grupo cos ollos da memoria, porque non sempre foron os mesmos; malia quedaren poucos dos fundadores, a case todos lles sigo a pista. Menéaseme o pé ao ritmo das cancións e non me resulta difícil imaxinalos sobre o escenario, supoño que polas veces que os contemplei no instituto, alá cando cantaba o millo e os meus oídos aturaban o directo.
Rescato fotos tan vellas que me sobresalto asemade que me acoden lembranzas gratas a moreas e pónseme un sorriso parvelo na boca. Festas, teatro, actividades varias, excursións, risos e máis risos, algún cabreo... ¡Ai! Pero non se trataba de caer na morriña, senón de gozar de boa música, e iso está garantido. ¡Que bos son estes rapaces!
Ningún comentario :
Publicar un comentario