Aínda que eu non podo comer tortas de nata e morogos, sírvanse tomar un anaco á miña saúde. Estou de aniversario -mellor omito o número- e, coma adoito, ocorre de todo este día. Chega un ramo de flores da miña sogra cun día de adianto, o correo tráeme uns dereitos de autor que me darán para algún capricho e o meu libreiro favorito de Auria organiza nun abrir e pechar de ollos a presentación do meu revello fillo na cervexaría O Moucho para o vindeiro mércores. Moitas emocións antes das once da mañá que conseguen poñerme leda coma un axóuxere.
Comezan a sucederse chamadas e mensaxes telefónicas que me achegan caloriña á alma ao demostrar que aínda se lembran de min vellos amigos; a moitos vereinos o mércores ao abeiro dunhas cañas, se cadra as penúltimas que beberei nesa cidade en bastante tempo.
E agora agárdame unha xeira abondo frenética, incluída unha sesión co odontólogo, para celebrar que sigo aquí e agora nun mundo marabilloso e cruel, o único que temos. Na nosa man está facelo máis marabilloso e un chisco menos cruel.
Ningún comentario :
Publicar un comentario