20.3.05
Ansiada chegada
Supoño que o de menos é saber canto durará; o de máis, aproveitar este respiro de tanto sol e secura que estaba acabando co noso equilibrio. Non estamos afeitos á ausencia prolongada de chuvia nin aos seus efectos; os encoros baixo mínimos ameazan cunha primavera e un verán perigosos, cando menos nesta zona turística que se enche de xente ávida de mar e calor.
Malia non chover a cachón, a auga lava a atmosfera e dá gloria respirar a lentura que emana da terra; semella un agasallo do mesmísimo Zeus.
Consólame unha miga do que coido o rexeitamento por parte da miña enxiva da cartilaxe de vaca enxertada hai unhas semanas. Sacódenme arrepíos cando me imaxino así.
Subscribirse a:
Publicar comentarios
(
Atom
)
Ningún comentario :
Publicar un comentario