A nena non aprendía nada no colexio, todos os días volvía á casa triste e doída porque os compañeiros se burlaban dela; as conversas da nai co equipo de orientación non resolvían o problema nin fornecían alternativas; entrementres, a cativa sentíase infeliz.
A nai, farta da situación, decidiu cambiala a un centro especial para rapaces con síndrome de Down; quería recuperar o sorriso da filla, o seu benestar, que progresase e aprendese de verdade.
Cando a cativa volveu á casa o primeiro día rebordaba alegría; lanzouse ao colo da nai con palabras atrapalladas e satisfeitas: ¿E sabes o mellor, mamá? Todos son chineses coma min.
Ningún comentario :
Publicar un comentario