22.2.12

Aniversario

Desde que abrín o blog até hoxe cambiaron moitas cousas na rede e no mundo, tantas que incluso os blogs semellan anticuados, e bastantes dos que eu seguía con fidelidade un bo día quedaron durmidos. Claro que tamén espertaron outros, algúns moi atractivos, así que supoño que compensaron as perdas.
Con oito anos sobre as costas Gradicela é coma unha anciá que se resiste a morrer, aínda que non teña demasiadas cousas interesantes que contar e ás veces non lle apeteza ou non poida dicir o que lle pide o corpo. Porque, a pesar de que este é o meu espazo, ou precisamente por iso, nunca quixen escribir sobre determinados temas, se cadra porque coido que non hai verdades universais e teño bastante fobia a definirme.
Para ben ou para mal, aquí segue. Aquí sigo.

16.2.12

Escenas

Hai días que non vou polo monte, entre outras cousas por unha lumbalxia que non me facilita nada os movementos; alá están agora B e as cadelas, mentres eu reviso as penúltimas fotos de escenas que me chamaron a atención no anterior paseo.
Fíxate, díxome B, semellan enfadadas. Quen colocou estas butacas -antes abandonadas noutra zona- e logo queimou a maraña de fentos onde aniñaba unha familia de coellos? Quizais foi a mesma persoa que se dedica a facer combinacións de pedras ou pedriñas sobre canta superficie coida axeitada?
Resulta abraiante os obxectos tan dispares que a xente vai guindar ao monte, desde os clásicos colchóns, a pratos de ducha, galerías de aluminio ou televisores, até un caderno -metade axenda, metade diario- que B rescatou dunha morea de lixo. O que tal se contaba nel daría para un libro (e non de fantasía).