Desde que abrín o blog até hoxe cambiaron moitas cousas na rede e no mundo, tantas que incluso os blogs semellan anticuados, e bastantes dos que eu seguía con fidelidade un bo día quedaron durmidos. Claro que tamén espertaron outros, algúns moi atractivos, así que supoño que compensaron as perdas.
Con oito anos sobre as costas Gradicela é coma unha anciá que se resiste a morrer, aínda que non teña demasiadas cousas interesantes que contar e ás veces non lle apeteza ou non poida dicir o que lle pide o corpo. Porque, a pesar de que este é o meu espazo, ou precisamente por iso, nunca quixen escribir sobre determinados temas, se cadra porque coido que non hai verdades universais e teño bastante fobia a definirme.
Para ben ou para mal, aquí segue. Aquí sigo.