Rapa
Hoxe cortamos o pelo. B cortoumo a min e eu a el. Quedamos rapados coma skinheads, malia non selo. Qué gustazo non ter pelos na cabeza.

En realidade foi un accidente; cortou o dedo sen querer, nin sequera lle doeu; mirouno sobre a táboa, ó lado do peixe a medio limpar; recolleuno con noxo e tirouno. Logo sentou a agardar a que lle medrase de novo. Aínda agarda.

De visita
Algúns blos (bastantes) son admirables; o deseño, a organización, os contidos, a orixinalidade... Claro que para facer algo así hai que saber algo máis que catro mariconadiñas.
¿Que agradezo nun blo? Primeiro e fundamental: que se lea ben. Nada de fondos negros, vermellos ou rechamantes que che deixan os ollos feitos unha pena. Segundo: que estea ben escrito, sen faltas de ortografía (¡por favor!), coa sintaxe coidada e coherente. Terceiro: que non sexa pedante. Cuarto e non menos fundamental: que transmita humanidade.

Cambio de vida
Urbanícola desde a máis tenra infancia, desde hai uns meses vivo no rural, á beira do mar. Xamais pensei que me fose afacer tan ben a un tipo de vida tan distinto. Cada fiestra da casa semella unha postal; cada cambio de luz imprime nos obxectos matices infinitos; a alma pouco e pouco vaise sosegando.
Conservo aínda tics antigos, pero xa perdín o vicio de correr, de acelerarme. B está feliz e o seu ánimo éncheo todo de ledicia, de xogo, de serenidade.
Cesare estivo o venres aquí e armoume este trebello; aínda non me manexo nada ben, pero todo se andará. O importante -din- é empezar. Pois ben, xa empecei.