18.4.10

A horta


A nosa horta é un territorio medio salvaxe no que medran libres trevos e margaridas, ademais de pequenas árbores plantadas por B. O nome de xardín non lle acae nada ben, á parte de que na zona a ninguén se lle ocorrería aplicarllo; horta, leira e agro (se é grande) son as palabras que os nativos usan de xeito espontáneo.
A ampliación do terreo converteu a horta en agro, que aínda está coa terra levantada de facer o pozo e coas pegadas das máquinas; de feito unha delas mantense á espera de que volvan os operarios.
Non me fago moita idea de como quedará unha vez arranxado, pois nin B nin eu somos dos que realizan planos previos e chantan no sitio previsto as plantas milimetricamente estudadas; máis ben deixámonos guiar por un azar un tanto anárquico, aínda que xa se mercaron unha nogueira, dúas figueiras e varias oliveiras, estas últimas castigadas con dureza por Dona, pero que mantemos en testos coa esperanza de que sobrevivan. Algunhas xa empezaron a botar follas e estou desexando ver a que ritmo medran.

Ningún comentario :