Cadaquén ten o seu sistema e eu respéctoos todos, como non! Se algo funciona non debe abandonarse até que se comprobe que outro vai ben. Hai uns vintecinco anos merquei nunha feria naturista un taco de papel reciclado; supoño que tería unhas dúas mil páxinas, non sei. Ao meu poder chegara, tamén, outro taco que me regalara o da papelería cun trebello para manter ao lado do teléfono e tomar notas. Xamais os necesitei. E agora os tacos van diminuíndo de volume, porque nas sestas sen durmir tomo nota de canta idea se me cruza polo maxín e logo eses papeliños crávoos no meu vello taboleiro de cortiza, situado ad hoc á beira do ordenador para serme útil. O home de Maryland comentoume que había un programa informático para escritores en que cun simple clic pódense ter á vista notas, ideas para desenvolver, suxestións... Non me atraeu. Varias veces intentei traballar con varias ventás abertas e non me aclarei: era unha lea. Porén, con este sistema que sigo, podo sentar no chan para ler con calma os papeliños e dicirme a min mesma: pois este sérveme para tal e aquel para máis adiante; ese podo desenvolvelo antes e aqueloutro non lle vai mal a este contexto. Estouno pasando de medo.
Ningún comentario :
Publicar un comentario