Chámase así un restaurante no que ceamos onte cuxa especialidade é o bacallau. Non o descubrimos antes por non estarmos atentos e, se cadra, pola súa situación, enfronte do Grupo escolar, nunha casiña baixa das de toda a vida, algo afastada da morea de establecementos de comidas que pululan no Malecón e nas súas proximidades.
O carpaccio de polbo estaba rico, pero o prato estrela -bacallau con cabaciña, setas e espárragos verdes, máis un par de patacas- resultou unha revelación, e iso que eu non son moi amante deste peixe. Acompañámolo cun Pedrosa ben saboroso que baixaba só. De sobremesa, unha crema catalá compartida ben diferente das que aparecen xa feitas en recipientes de barro, e de remate un café de Kenia que me soubo a gloria.
A pesar de que a decoración do local non me encantou, o ambiente era agradable, sobre todo porque gran parte da noite estivemos sós; vantaxes de ir cear cedo. Moi, moi recomendable.
Ningún comentario :
Publicar un comentario