Rematei Blue moon de Xosé Carlos Caneiro, unha novela que ten moito de folletín, aínda que a linguaxe por veces non casa con ese tipo de obras, o que a fai chocante e por veces un chisco pedante. Publicada na editorial Mandaio, ten cento corenta e oito páxinas que se len de xeito doado, aínda que a historia ten algunha incongruencia que chía, sobre todo cando unha das vías que parecen insinuarse (a función do fillo, por exemplo) queda arrombada ás poucas páxinas, a pesar de que en aparencia ten a súa importancia.
Creo que non lle lera antes nada a Caneiro, se cadra porque falar marabillas de si mesmo e poñer a pingar a outros é unha actitude que me desgusta e sen podelo evitar repercute nas miñas simpatías e antipatías. Non sei se repetirei con outra. Quizais si, malia que só sexa por curiosidade.
Ningún comentario :
Publicar un comentario