29.3.13

Indolencia


Cando os elementos se confabulan, non hai mellor cousa que botar unha soneca no tobo preferido, tranquilas por completo e en total abandono. Peke e B están aquí, á beira, así que todo en orde.
Sería moito máis divertido andar pola horta facendo covas, osmando e perseguindo lagartos, ou ir de paseo polo monte para descubrir coellos ou á praia para xogar co mar, pero os devanditos elementos non o facilitan. Na casa tamén se está ben, aínda que, quizais, se a gran ventá permanecese aberta, para entrar e saír a vontade, a situación sería perfecta, pero xa se sabe que aos humanos non lles gusta que entren o frío e a humidade e cómpre conformarse co que hai. Total, cada vez que unha delas quere saír, abonda con pedilo e a solícita e paciente Peke acode rauda a franquear o paso. Se o aburrimento cansa, aí está B para xogar a tirar e pelexar, e Peke para aloumiñar e procurar caricias -sempre benvidas-; incluso pode caer algunha chuche de consolo se se fan ben as cousas.
Que se son felices? Eu diría que si.

6 comentarios :

Chousa da Alcandra dixo...

Mola sempre ter un plan B

(Teñen pinta de selo)

Anónimo dixo...

Eu diría que tamén.
X

mariajesusparadela dixo...

Tamén para ser can hai que ter sorte, ¿non sí?

Paz Zeltia dixo...

pois se as cadelas opinan que sodes felices, abofé que han ter razón, que os cás sempre tiveron bo olfato!

:)

Unknown dixo...

Non tiña idea de que tiñas este blog! Xa che sigo :)

matrioska_verde dixo...

a verdade é que se conforman ben.... Ronciño, canda cansa de dormir ven xunto a nos, dalle o mismo quen seña, con algún dos seus peluxes, para que llo tiremos e votarse unhas carreiras... pero claro, Ron é moi pequechiño, ten menos ansias por saires que as túas canciñas.

biquiños,