Que me desculpe MH, pero creo que hai certa relatividade nos asuntos humanos. A desgraza pode adoptar moitas caras -ou se cadra perspectivas-, ao igual cá felicidade. O que sería no chamado terceiro mundo unha fortuna, no primeiro non pasaría de anécdota patética, e viceversa, que de todo hai.
Dóeme a cara por un implante que me debían ter feito anos atrás; grazas a el dentro duns meses poderei comer dese lado da boca. Digo poderei comer dese lado da boca con plena consciencia de que moitos non poden facelo de ningún; o que para min supón unha molestia pasaxeira -algo amolada- para outros sería síntoma dunha vida mellor, pois indicaría que ata ese momento podían comer dalgún lado.
Sen cinismo e con total sinceridade, estou convencida de que comer é un dos verbos máis fermosos de calquera lingua -e de calquera realidade.
Ningún comentario :
Publicar un comentario