Á fin, o temporal foi moito máis suave do que as predicións facían temer e desenvolveuse case todo pola noite, algo moi de agradecer. Saímos durante o día e vimos nenos disfrazados, curiosamente varios bebés levaban traxes de pirata sen formar parte de ningún grupo. Tamén vin unha exipcia e unha cabareteira moi no seu papel cunha longa boquilla semellante a unha que me agasallaron a min hai unha morea de anos. O que máis abundaba, porén, eran as fundas azuis pintadas de cores e completadas con espantosas caretas dos monstros variados e para todos os gustos. Este ano o ambiente nocturno non o cheiramos.
A veciña tróuxonos este mediodía orellas, rosquillas e algo ao que non lle sei o nome pero ten forma de chourizo, aínda que é de pasta e está recheo de pasas. Probarémolo esta noite de sobremesa. Non deixa de sorprenderme a amabilidade desta muller connosco; supoño que lle caemos en graza. Xa nos regalou ovos, touciño e verdura para un caldo e leña e carozos de millo para a cheminea; de cando en vez charlamos un anaco e mesmo teño estado con ela tomando café. Se alguén me chega a dicir hai tempo que me entendería tan ben cunha persoa que me leva máis de vinte anos, cuxa vida foi tan diferente da miña e coa que teño tan pouco en común non o crería posible. Pero así son as cousas, por fortuna.
Ningún comentario :
Publicar un comentario