Gradicela

A antiga casa do médico
Conduzo baixo mantas de auga cara á antiga casa do médico (tres días tardei en atopala), en realidade un caserón impoñente cunha enorme antena no tellado. Alguén explícame que nela estivo a tele e, antes diso, o famoso médico descoñecido.
O recinto onde damos a clase de ioga é moi alto de teito, co chan de baldosa e unha pequena tarima cara á que apuntan uns focos (¡claro!, pola tele); cadeiras, cabaletes, soportes de metal e caixas alongadas espállanse amoreados arredor das paredes; o conxunto resulta frío, sen graza, nada acolledor.
A maioría da xente chega en parellas e semellan coñecerse. O encargado das actividades deportivas explícanos que hai lista de espera, que o grupo das cinco é o menos numeroso (dezasete) e que os outros están a tope (vintecinco en cada un); A., o profesor, agarda a súa quenda. Pequeno, pálido e peludo, fala abondo alto para min, de xeito que me informo de case todo sen excesivo problema (xa haberá ocasión de comprobar se a vista pode suplir a outra carencia, mais intúo que si).
Non trae a clase preparada; vai improvisando a medida que fornece indicacións básicas: respiración, colocación de brazos e pernas, actitude dos músculos... A primeira media hora vaise na busca de material, a segunda en movementos suaves (ao estirar o lombo apoiada no respaldo dun asento noto que me doen varias partes desde os cadrís até o pescozo; mal comezamos), a terceira nunha introdución á relaxación que non dá tempo a rematar.
A unha das mulleres (dezaseis) fáltalle unha man; cando me decato, óllolle o toco cun arrepío, refrego as miñas unha contra outra e meneo os dedos coma se teclease. Sorrí moito, con espontaneidade. A media sesión comenta que respirar inchando o ventre lle relaxa o estómago; seis ou sete deixan caer que son incapaces de respirar así. Aprenderán.
Marchamos ás sete, co seguinte grupo xa introducido na sala (non saberán que antes de entrar cómpre deixar saír); continúa chovendo ás cuncas, recollo o paraugas e, ao abrilo, vexo que me deron o cambiazo: este tamén é verde, pero está roto; o meu gozaba dunha saúde perfecta. Quero crer que se confundiron, pero B rise con sorna e insísteme en que o reclame o próximo día. Dígolle que si, aínda que tamén me dan ganas de lembrarlle cómo chegou ese paraugas á casa.