Esperanzas
Recibo un correo de Bukowski un chisco apocalíptico -como todos os seus- no que me segue animando (a min e a tropecentos máis) a gozar da vida, das palabras bonitas e do sexo (¡ai!, se el soubese...). Acóugame entrever que vai mellor de ánimos, malia cheirarme excesivos os remedios que aplica. Só espero que sexa transitorio e lle retorne a fráxil estabilidade que decote o caracterizou. Iso de ser artista é terrible; gozamos do resultado do seu sufrimento pero non vemos cánto sangue hai detrás.
Ningún comentario :
Publicar un comentario