Estraño libro
La piel fría de Albert Sánchez Piñol.
Aínda non teño claro se me gustou ou non; en calquera caso, desacougoume, quizais porque transmite desesperanza e incomprensión, mesmo desconsolo.
Mentres o lía, fixen varias veces algo que xamais fago: ir á lapela e mirar a fotografía do autor. Probablemente intentaba adiviñar nos seus trazos cómo lle funciona a mente ou, se cadra, quería comprobar se amosaba algún indicio de loucura. Absurdo, ¿non? O que un novelista escribe só é fantasía adubada con reberetes de realidade, ás veces moi escasos; e viceversa.
De todos os xeitos, non deixa de intrigarme esa necesidade de ollarlle a face, por outro lado, nada inquietante. É a primeira vez que me ocorre.
Ningún comentario :
Publicar un comentario