Gradicela

Grata visita e cea espantosa
O blogalmente coñecido Cesare fíxonos a honra de visitar esta nosa humilde morada, pracer correspondido cunha cea que o destino quixo case incomestible. A fame do convidado non entendeu de durezas, e comeu dous pratos dun manxar estragado pola idiosincrasia do animal, ao que non lle abondaron máis de dúas horas de cocción.
Adoito preguntar a filiación do que merco para responder de xeito cabal ao terceiro grao de B; segundo a peixeira, o polbo era da ría. ¿De que ría? Da nosa. Pois vale.
O próximo mercareino xa conxelado e vaime dar igual que sexa forasteiro.