Outono
Está entrando, aínda que o calendario non o diga. Ou quizás sexa que, como é a estación que prefiro, a ansia converte este estraño agosto en desexo cumprido.
Desde que teño memoria, a segunda quincena deste mes non era verán de verdade, exclusiva de xullo sobre todo en Galicia.
Tamén me sucede coa primavera; o calendario pode dicir misa, pero teño un baremo interior que nunca mente e sei que a partir de febreiro o inverno é un vello decrépito.
Comecei co Ulises de Joyce; máis ben comecei coa introdución de Valverde. Alármame a antipatía que me inspira Joyce; espero que non me inflúa moito á hora de valorar a súa obra con xustiza. Penso o de sempre: situarse na época, non pretender que as estéticas son intercambiables, impedir que a persoa substitúa ao autor, abstraerse da biografía e centrarse na obra...
Ando alerta des que un antigo compañeiro de Arte, ao comentar eu que a escultura románica non me gustaba, me soltou anoxado: Porque a estás ollando con ollos presentes.
Pois vale, tentarei ollala con ollos temporalmente ubicuos.
Ningún comentario :
Publicar un comentario